ONTMOETING MET VROEGER
De dag was anders gelopen dan ze die ochtend had kunnen denken. Tijdens het derde uur, de mentorles, stelt de mentor een nieuwe leerling aan de klas voor. “Dit is Melody, ze zal vanaf nu in jullie klas zitten”. Meteen weet Sara weer wie het is: het meisje dat op de basisschool in groep zeven van school ging omdat ze zo werd gepest. Ze ziet meteen weer beelden voor zich hoe zijzelf en een andere groep populaire meiden na allerlei andere pesterijen een tas in de vijver gooiden. De eigenares was een week later van school gegaan Sara had toen al geweten dat het niet klopte wat ze deed, maar was doodsbang om haar positie als coole leidster in de klas te verliezen. Stel dat ze toen niet mee had gedaan; dan had ze misschien zelf wel uit de groep gelegen. De twee meiden kijken elkaar aan; Melody trekt wit weg als ze haar vroegere pestster ziet. “Zou het hier, jaren later, weer gaan gebeuren?”
Na afloop van de lessen zorgt Sara ervoor dat ze Melody zogenaamd toevallig ontmoet in het fietsenhok. “Ik wil nog zeggen dat het me spijt van toen; ik vind het vervelend dat je door mij en die andere meiden van school af gegaan bent. Van die tas, dat was stom, dat had ik niet moeten doen”. Melody knikt. Eerst valt er een ongemakkelijke stilte, dan: “Ik ben blij dat je dat zegt. Ik vond het heel erg toen; vooral van jou viel het me tegen, omdat we elkaar al zolang kenden”. Weer een stilte; wat moet je zeggen op zo’n moment.”Nou hoi, tot morgen dan”, zeggen ze als ze beiden een andere kant op fietsen. Eén ding weten ze beiden: Dat van die tas was toen en nu is het anders.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten