De auditie, maar niet van Idols
Ze heeft al vier rondjes om het gebouw heen gelopen. Straks zal ze een liedje gaan zingen, solo, en mensen gaan beoordelen of ze bij het koor mag komen. Ze zou het liefst weer naar huis gaan en trilt van de zenuwen.
Het begon ongeveer een maand geleden. Er hing een poster op het prikbord: Musicalkoor Sound of Music zoekt nieuwe zangers en zangeressen. Haar oog was erop gevallen en even had ze zich voorgesteld hoe het zou zijn om op een koor te zitten. Daarna was ze het weer vergeten. Na een tijdje was de muziekleraar naar haar toegekomen en had gevraagd of het niets voor haar was, dat koor. Ze was verbaasd geweest, dat hij het juist aan haar vroeg. Zo vaak had ze niet gezongen in de klas en in de schoolmusical had ze alleen als zangeres in het grote koor meegezongen. Toch had ze na de les het telefoonnummer op de poster genoteerd. Bij de repetitie die donderdag was ze de enige nieuwe en zat aan de zijkant van de zaal te luisteren. In de pauze kwamen diverse mensen naar haar toe, vroegen wie ze was en of ze in het koor kwam zingen. Leuke mensen waren het, waar ze best bij zou willen horen. En de liedjes klonken geweldig. Na afloop had ze van de dirigente gehoord dat je auditie moest doen, om bij het koor te mogen zingen. Ze voelde zich rood worden; zo goed was ze nou ook weer niet. Ze moest denken aan het programma Idols en hoe mensen daar door de jury worden afgekraakt. Het is niet een gedachte die echt helpt om zich lekker en vol zelfvertrouwen te voelen. Een week later is de auditie.
Ze staat naast de piano en zingt het liedje dat ze heeft voorbereid. Het gaat niet super; ze voelt hoe haar stem trilt. Dan hoort ze dat ze is aangenomen. “Je hebt een leuke stem; we hebben je er graag bij”. Juichend komt ze thuis.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten