AFSCHEID VAN DE ZEE
Sara woont in een huis vlak achter de duinen in een kustdorp. Als ze uit school komt gaat ze meestal even bij haar oma langs, die in een vissershuisje achter de boulevard woont. Bij oma is het altijd gezellig en tegen haar kan ze alles vertellen wat er op school gebeurd is. Vaak loopt ze, nadat ze bij oma is geweest, naar de hoge duintop aan de zuidkant van het dorp. Hier kan je heel ver kijken; je ziet schepen in de verte en er zijn altijd zeemeeuwen die krijsend om je heen vliegen. Ze heeft er vaak gestaan, maar ze weet dat het nu een bijzondere keer is. Ze staat daar voorlopig voor de laatste keer. Morgen gaan ze naar de stad in het oosten van het land, waar haar ouders allebei een nieuwe baan gevonden hebben. Oma moest een beetje huilen net en had gezegd dat ze het wel zou gaan missen dat Sara bijna dagelijks even langskwam. Sara weet niet wat ze het meest zal missen: haar vriendinnen, haar huis, haar school of oma. Wat ze in elk geval gaat missen is de zee en het strand. Het kan zo lekker waaien als je hier op het duin staat. Na een lange schooldag, als je een beetje duf bent, word je hier weer helemaal fris. In de winter is het hier ook heel prettig, als de grond hard bevroren is en de helmstruikjes wit zijn. Of in de zomer, als de zon lekker schijnt. Wat ze zeker weet, is dat ze vaak terug zal denken aan deze plek aan de zee, haar plek. Ze raapt een mooie grote schelp op uit het zand. Die zal haar zeker helpen om het naar haar zin te gaan krijgen in haar nieuwe woonplaats, op haar nieuwe school. Ze is benieuwd hoe het daar zal zijn en of ze snel weer nieuwe vriendinnen zal hebben. Met een glimlach loopt ze voor de laatste keer de weg naar haar oude huis.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten