CLIMATICUS 3 EQ-coach

De emotioneel intelligente leider.

Ik heb een personal coach sinds een paar weken. Mijn vriendin Thea raadde mij aan om een EQ-coach te nemen. “Met je intelligentie is niets mis, beste Clim, maar op het gebied van emoties heb je nog veel te leren”, sprak ze zorgzaam. Nou heb ik mijn hele leven al iets tegen emoties. Ik kon op school altijd al goed leren, deed twee universitaire studies en ben niet voor niets topmanager op een groot ministerie. Dat alles omdat ik behoorlijk slim ben dus. Tot mijn eigen verbazing pak ik na Thea”s advies de telefoon en bel “Bureau Quintus, voor al uw EQ-vaardigheden”. Tijdens mijn eerste afspraak met Quintus himself, vertelt die me dat we eerst aan mijn boosheid gaan werken, volgens hem een bij mij wat ondergesneeuwde emotie. “Werken aan mijn boosheid, ondergesneeuwd; wat een soft gelul” denk ik, maar zeg ik niet. “Waarom zeg je niet gewoon dat je kwaad op me bent”, zegt Quintus, “je body language heeft dat allang verteld”. Op dat moment besluit ik om een andere coach te zoeken, wat mij betreft weer een rationeel therapeut of iemand die socratische gesprekken met me voert. Ik wil weglopen, maar Quintus verspert me de weg en geeft me met zijn vuist een stevige dreun tegen mijn borst. “Weglopen voor je boosheid, dat patroon ken je maar al te goed; deze keer gaat je dat niet lukken”. Ik sla drie keer stevig terug en merkt hoe me dat oplucht. Dit is een andere vorm van coaching dan ik ooit had. Na boksen is een andere sport aan de beurt. Mijn angercoach nodigt me voor dat weekend uit op de statribune van ADO Den Haag. Ik stribbel tegen, dat ik niet van voetbal houd en bang ben om me tussen het Haags gepeupel te begeven. Op zondagmiddag sta ik, bij een ADO-doelpunt, naast Quintus te springen tussen Haagse arbeiders. Even later scheld ik de scheidsrechter uit, weliswaar met: “u heeft het niet juist gezien”,iets andere taal dan mijn buurmannen dus, maar toch. “Daar heb je Climaticus” hoor ik iemand zeggen en ik herken een jongen van de verzendafdeling van ons ministerie. Dit verhaal zal maandag de ronde doen. Meneer Climaticus is hooligan geworden. Na de wedstrijd loop ik naast mijn personal coach richting mijn mercedes. ”Zo, de eerste stap op weg naar het managen van je anger is gezet; je hebt een beetje van je boosheid geuit. Nu ga je maandag op kantoor verder oefenen. Op wie ben je boos allemaal? Ik noem vier medewerkers en de naam van de minister. Ik krijg van Quintus toestemming om wat met boosheid en met grenzen te experimenteren. Het wordt een heerlijke week. Ik sla in het gesprek met de minister met mijn vuist op tafel en merk wat een prettig gevoel dat is. Hij luistert vervolgens beter dan anders. Ik trek twee vechtende ambtenaren uit elkaar en zet ze in de hoek. De hele afdeling zucht van opluchting; dat was nou precies wat deze mannen nodig hadden. Als ik over de afdeling loop en al mijn mensen aan het werk zie, springen ineens de tranen in mijn ogen. Een secretaresse reikt me een zakdoek aan en zegt:”U wordt toch niet emotioneel, intelligente leider?”