Thuis ver van huis
Een maand lang zit Sara nu al bij haar gastgezin in Berlijn. Toen ze zich opgaf voor een uitwisselingsprogramma van twee maanden over de grens, had ze eigenlijk geen idee gehad wat dat in zou houden. Nu weet ze dat er leuke kanten aan zitten, maar dat het ook knap eenzaam kan zijn. Het is zondagmiddag en ze zit op haar kamer in de rustige wijk aan de rand van Berlijn. Haar gastouders zijn een weekend weg en ze heeft geen afspraken met haar Duitse klasgenoten gemaakt. Haar eigen ouders hebben haar vanmorgen vroeg op skype verteld, dat ze met hun gastleerling een dagje op pad gaan. Sara verlangt ineens erg terug naar haar oude vertrouwde plek. Ze besluit om zelf ook niet stil te blijven zitten op deze mooie zomerdag en de deur uit te gaan. Ze maakt een lange wandeling richting het grote station. Ineens stelt ze zich voor dat ze een treinkaartje naar Nederland koopt en nog die avond bij haar ouders voor de deur zal staan: “Hallo, daar ben ik weer”.Maar ze weet dat ze dat niet zal doen. Ze zal hier nog een maand blijven, hoe lastig het ook is. Op dat moment komt haar Duits klasgenootje Lotte langs, die haar uitnodigt om ergens wat te gaan drinken. Achter een cola vertelt Sara hoe lastig het is om in een vreemde stad te zijn, een vreemde taal te spreken en weinig mensen te kennen. Het lucht ontzettend op om dat voor het eerst hier gewoon te zeggen. Lotte knikt en zegt dat zij het ook moeilijk zou vinden om zo lang van huis te zijn. Ze praten samen uren lang over school, over hun ouders, over opa en oma, over jongens, ja dat vooral ook. De tijd vliegt en voor het eerst voelt Sara zich thuis in die grote stad ver van huis.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten